Evlilik Terapistleri
Destek Hattı : +90 544 724 36 50

Kişi duygusal bir telepatik frekansa bağlayınca nörotransmitter bir patlama meydana gelir. Kişi milyonlarca insan arasında birden birine yoğun bireysel olarak aşk duymaya başlar. Bireyci bu yoğun duygu sevgiliyi kimseyle paylaşılmayan kıyaslanmayan eşsiz biri olarak görür. O hayatın anlamı ve onsuz her şey boşunaymış hissi yaratır. Peki kişi nasıl aşık olur? Bunca insan arasında neden o? Jung'a göre kişiliğimizin hem erkeksi yönü hem dişi yönü var. Erkek bir kadına aşık oluyorsa kendisindeki kadınsı yönüne en yakın olanı sever. Kadında kendisinin erkeksi yönüyle en iyi uyuşana aşık olur diyor. Aslında hepimiz kendimize aşık oluyoruz çünkü ben kendime göre eşsiz noksansız biri olarak görülüyorum her şeyi kendimde anlam verdiriyorum. Mesela sözgelimi Aşık Veysel in " güzelliğin on para etmez bu bendeki aşk olmazsa" sözü tam olarak bunu diyor. Şimdi farkında değiliz ama kendimize aşık oluyoruz. Sevgiliye yanı kendimizin kadınsı yada erkeksi yönüne dizdiğimiz şiirler güzel sözler romantik ve dillere destan olarak dolaşırken gel gör ki kendi kendine aşk dizeleri sıralayana deli damgasını vuruyorlar.
İçimizde büyüttüğümüz, kelimelerin anlatmaya çaresiz ve yetersiz kaldığı Sevmelerimiz gerçekten karşılıksız mi? Sevgiliye duyulan bu derin ardı arkası kesilmeyen duygu seli sadece sevgiliye olan saf katıksız duru sevgi midir? Bunun bizim varoluşsal varlığımızla bir ilgisi olabilir mi yoksa bu sadece sevilen sevgilinin tarif edilmesi zor olan güzelliği/değeri/erdemi/varlığının bir sonucu mu? Aslında bütün bu yoğun anlam içeren terimlerin hepsi bizim varlığımızla anlam bulan şeylerdir. Bu durum sevgiliye duyulan özlem olabilir, dosta duyulan güven olabilir, annenin evladına duyduğu sevgi olabilir. Öznenin olmayışı cümleyi bir bağlayacak amaç olamaz. Herşey karşılıklıdır. Anne sevgisi de karşılıklıdır eğer koşulsuz olsaydı aynı anne genetiğinin devamı olan ürününü diğer çocuklardan ayırt etmezdi. Kısaca anlam kattığımız kişiliğimizin bir parçası yaptığımız herşey temel paydada bizi hoşnut eden teselli eden rahatlık veren umut vadeden şeylerdir. Kısacası hepimiz EGO'muzun rahatlığını sağlamak adına ebeveyn oluruz, meslek seçeriz, hayal kurarız, kendimizi bitmek bilmeyen bir uğraşın içinde buluruz. Bu hayatın kendisi çünkü anlamıdır.
İçimizde büyüttüğümüz, kelimelerin anlatmaya çaresiz ve yetersiz kaldığı Sevmelerimiz gerçekten karşılıksız mi? Sevgiliye duyulan bu derin ardı arkası kesilmeyen duygu seli sadece sevgiliye olan saf katıksız duru sevgi midir? Bunun bizim varoluşsal varlığımızla bir ilgisi olabilir mi yoksa bu sadece sevilen sevgilinin tarif edilmesi zor olan güzelliği/değeri/erdemi/varlığının bir sonucu mu? Aslında bütün bu yoğun anlam içeren terimlerin hepsi bizim varlığımızla anlam bulan şeylerdir. Bu durum sevgiliye duyulan özlem olabilir, dosta duyulan güven olabilir, annenin evladına duyduğu sevgi olabilir. Öznenin olmayışı cümleyi bir bağlayacak amaç olamaz. Herşey karşılıklıdır. Anne sevgisi de karşılıklıdır eğer koşulsuz olsaydı aynı anne genetiğinin devamı olan ürününü diğer çocuklardan ayırt etmezdi. Kısaca anlam kattığımız kişiliğimizin bir parçası yaptığımız herşey temel paydada bizi hoşnut eden teselli eden rahatlık veren umut vadeden şeylerdir. Kısacası hepimiz EGO'muzun rahatlığını sağlamak adına ebeveyn oluruz, meslek seçeriz, hayal kurarız, kendimizi bitmek bilmeyen bir uğraşın içinde buluruz. Bu hayatın kendisi çünkü anlamıdır.Kişi duygusal bir telepatik frekansa bağlayınca nörotransmitter bir patlama meydana gelir. Kişi milyonlarca insan arasında birden birine yoğun bireysel olarak aşk duymaya başlar. Bireyci bu yoğun duygu sevgiliyi kimseyle paylaşılmayan kıyaslanmayan eşsiz biri olarak görür. O hayatın anlamı ve onsuz her şey boşunaymış hissi yaratır. Peki kişi nasıl aşık olur? Bunca insan arasında neden o? Jung'a göre kişiliğimizin hem erkeksi yönü hem dişi yönü var. Erkek bir kadına aşık oluyorsa kendisindeki kadınsı yönüne en yakın olanı sever. Kadında kendisinin erkeksi yönüyle en iyi uyuşana aşık olur diyor. Aslında hepimiz kendimize aşık oluyoruz çünkü ben kendime göre eşsiz noksansız biri olarak görülüyorum her şeyi kendimde anlam verdiriyorum. Mesela sözgelimi Aşık Veysel in " güzelliğin on para etmez bu bendeki aşk olmazsa" sözü tam olarak bunu diyor. Şimdi farkında değiliz ama kendimize aşık oluyoruz. Sevgiliye yanı kendimizin kadınsı yada erkeksi yönüne dizdiğimiz şiirler güzel sözler romantik ve dillere destan olarak dolaşırken gel gör ki kendi kendine aşk dizeleri sıralayana deli damgasını vuruyorlar.